Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego spadkobiercom przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie przez zapisobiercę z rzeczy oznaczonej co do tożsamości, stanowiącej przedmiot zapisu zwykłego, za okres do wymagalności roszczenia o wykonanie zapisu (uchwała z 27 sierpnia 2015 roku – III CZP 46/15). Dotyczy to sytuacji, gdy przedmiot zapisu był już w posiadaniu zapisobiercy jeszcze zanim został ogłoszony testament. Dopiero bowiem z chwilą ogłoszenia testamentu zapisobierca może żądać wykonania zapisu (art. 970 kc).
Spornym jednak była kwestia czy okres, za który zapisobierca musi się rozliczyć, kończy się z chwilą zakończenia sporu sądowego czy też już w momencie zgłoszenia przez zapisobiercę żądania wykonania zapisu. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 10 lipca 2019 roku (sygn.. akt V CSK 228/18) potwierdził, że spadkobiercy mogą żądać wynagrodzenia od zapisobiercy za korzystanie z przedmiotu zapisu, ale tylko do momentu wystąpienia przez niego z roszczeniem o wykonanie zapisu. Zapisobierca nie może bowiem ponosić konsekwencji zbyt długo trwającego procesu o wydanie przedmiotu zapisu